As axudas da Xunta para mercar un ordenador

A Consellería de Educación vai entregar 300 euros a 10.000 alumnos de quinto de primaria a segundo da ESO dos colexios públicos e concertados para favorecer ás familias coas rendas máis baixas para que as novas tecnoloxías poidan entrar nestes fogares. É unha axuda compatible con outras axudas públicas e privadas doutros organismos públicos e entidades. Temos visto por aí axudas de entidades públicas que esixen ter conexión tipo ADSL, cousa rara na Galicia rural (este é un xeito máis de desigualde).
Esperemos que realmente a axuda lle sexa concedida a familias con rendas baixas, aínda que para estas familias 300 euros pouco lle suporán ante o prezo dun portátil ou ordenador de sobremesa. Máis cando parece que van esixir comprometerse ás familias a manter o ordenador durante catro anos (cousa que non teño nin idea de como se pode demostrar). Canto máis barato sexa un ordenador, antes se queda desfasado.
O que nos chama particularmente a atención é o procedemento de solicitude. Non sei. Ás veces parece que as mentes pensantes desa consellería deben vivir noutro mundo, noutra dimensión. Xa lles pasou cando de golpe e porrazo, a varios días de escomezar o curso, decidiron a gratuidade de todos os libros de primaria polo sistema de préstamo por catro anos sen decatarse que no primeiro ciclo de primaria os alumnos escriben nos libros e hai que cambialos cada ano... Pois agora, este procedemento de solicitude da axuda só se pode realizar por Internet. Para acceder a Internet cómpre ter un ordenador. As familias que xa mercaron un ordenador desde o primeiro de xaneiro son afortunadas (agora, a cumprir os requisitos de ter renda baixa...). Pero se o obxectivo da axuda é favorecer a compra desta tecnoloxía, ¿como farán os fogares que non a teñan para solicitar dita axuda? Claro, primerio deben mercar un ordenador, conseguir conexión a Internet ( no rural case non hai ADSL, tampouco é imprescindible hoxe en día...), recibir un curso rápido de manexo e logo aprender a entrar na páxina web da Consellería para cubrir os formularios. E todo isto débeno facer nun prazo dun mes. ¡Que ben!¡Canta lucidez hai por aí arriba! Isto sería parecido a esixir ir ao exame teórico do carné de conducir, conducindo o teu propio coche. Igual ás mentes pensantes contan coa boa dispoñibilidade dos veciños, dun amigo, dos funcionarios e autoridades para prestarlle os ordenadores ou para facerlles eles mesmos os trámites. ¡Que lle imos facer!
Algúns pensarán só son 300 euros... pero por 10.000 familias son... 3.000.000 de euros... case nada. ¿E con eses cartos non se podería tomar outro tipo de medida máis efectiva que realmente beneficiara ás familias con rendas máis baixas para que entrasen no universo das TIC?

O Auditorio Municipal de Ourense

O Auditorio Municipal de Ourense ten preto dun ano de uso e xa podemos extraer algunhas conclusións da instalación e da xestión que se está a levar.
Temos que afirmar que a acústica da sala principal é nefasta. E iso que teño lido na prensa local a xente "cualificada" defendendo a boa acústica. Pois penso que erran. O escenario absorbe todo o son, o son non se proxecta cara ao público. Preguntámoslle a algúns músicos que tocaron no escenario e dixeron que lles foi moi difícil tocar porque entre eles case non se escoitaban.
Teño escoitado orquestras sinfónicas de máis de cen músicos cun son totalmente apagado, como se tocaran só dez; o que máis se escoita é a corda (porque está diante), o vento madeira e vento metal paracen estar tocando alá lonxe, na Praza Maior... Teño escoitado un grupo de gaiteiros cun son aceptable cando tocan en primeira liña pero completamente apagado cando tocan máis adentro. Teño escoitado a unha solista de piano cun son completamente inexpresivo e nun piano desafinado (era ao principio da singladura). Teño escoitado unha obra de teatro onde as voces dos actores e actrices eran case inintelixibles. Agora si, se usamos amplificación, xa te podes tapar os oídos porque a intensidade é demasiada (léanse concertos de Sabina e Serrat). Conclusión: temos un Auditorio tan mal deseñado acusticamente que practicamente non serve para escoitar música. En Ourense teñen moitísima mellor acústica o Teatro Principal e o Auditorio do Conservatorio... Están a anos luz.
Se a isto engadimos a pésima decoración interior (oscura, negra, lúgubre) e a incomodidade das ringleiras de butacas tan preto unhas das outras, podemos dicir que esta obra é unha auténtica chapuza...
Non falaremos moito da xestión do Auditorio. Ao fronte dela está unha persoa a quen isto lle vén un pouco grande porque lle falta formación específica. A publicidade de moitas actuacións é case nula, a calidade dalgunhas orquestras que se trouxeron (por parte do Concello) deixou nalgúns casos moito que desexar... A falla de coordinación dentro do propio Auditorio e co Teatro Principal fai que ás veces haxa ata tres concertos de música do mesmo estilo nun espazo dunha hora. A anécdota de onte coa Federaçao Tramontano Dumiense de Bandas Filharmónicas é moi significativa: quince persoas escoitando o concerto e entre elas nin estaba o xerente nin o técnico de cultura a quen a banda-orquestra quería agasallar....
Coido que Ourense merecería outra cousa...

A N 525 desde Ourense a Cea: estado calamitoso

O tramo entre Ourense a Cea da N 525, estrada Zamora-Santiago, está nun estado calamitoso. O asfalto está desconchado e hai unha chea de baches por todos os carrís. A pesares de que preto de Vilamarín está o centro de conservación de estradas, os operarios pásanse semana si semana non parcheando... debe ser por telos ocupados porque a efectividade do que fan só dura un par de horas mentres os coches e camións levantan pouco a pouco o rego asfáltico empregado.
É curioso. Eu percorro este tramo todos os días un par de veces e sufro a incomodidade e os gastos que o pésimo estado do asfalto me ocasiona. Esta estrada vai a Santiago e por aí seguro que pasan moitos coches oficiais de altos cargos da Xunta. Claro, estes señores viaxan no seu coche oficial e os gastos son pagados polos demais cidadáns, non polo seu peto directamente.
¿Non sería mellor levantar a capa asfáltica e volver pór unha nova? Coas novas máquinas que temos visto é cuestións de días. Así os pobres traballadores de conservación deixarán de facer cousas inútiles e poderán adicarse a outros menesteres e os conductores teremos máis seguridade nas nosas viaxes.