A Banda de Música de Ourense no Conservatorio

Onte, venres día 7 de novembro, tocou a Banda de Música de Ourense no Conservatorio. Témoslle que dar á noraboa primeiro aos músicos e ao seu director pola calidade interpretativa que amosaron ao longo de todo o concerto. Tamén debemos agradecer á Tenencia da Alcaldía e ao equipo directivo do CMUS o feito de organizar este concerto no estupendo e cómodo auditorio deste centro musical que nos permitiu gozar da música porque o recinto e o público asistente están e estiveron á altura deste acontecemento musical. Había tempo que non disfrutabamos tanto. Moitas grazas! 

En canto ao variado e bastante amplo programa do concerto, imos destacar tres momentos importantes do mesmo. A primeira obra, Comic oberture, de Ferran F. (segundo o mínimo programa de man) sorprendeunos polo contraste entre as dúas seccións, a primeira que fai honra ao título en contraposición á segunda, chea de romanticismo. 

A segunda obra, Andaina, do compositor e mestre do Conservatorio Delfín Álvarez, encantounos. Un son forte do bombo dá inicio a unha auténtica andaina, a un percorrido onde os diferentes ambientes musicais van aparecendo desde sons da vangarda musical, jazz, sinfonismo de primeiros de século XX, música popular ata case afirmaríamos que escoitamos algunha referencia a Negra sombra. Todo moi ben orquestado e cunha sensación de unidade total. O son dunha campá anuncia o remate deste paseo musical. Queremos agradecer e darlle a noraboa ao profesor Delfín polo seu brillante e estupendo traballo compositivo. 

A terceira obra, Phanton of the Opera, de Webber, soou a auténtico musical e puido amosarnos a calidade de todos os músicos da nosa banda, que cando toca nun lugar axeitado loce con grande calidade.

Dous detalles para finalizar:

1.-Debemos seguir insistindo na elaboración dos programas. Non se pode permitir que haxa unha obra cun músico solista e que non apareza o seu nome por ningures. É unha cuestión de dignidade profesional. Quen confecciona estes programas? Ofrecemos a nosa colaboración con esa persoa para explicarlle polo miudo en que consiste un programa dun concerto.

2.- A Banda tería que tocar sempre no mesmo local para crear un hábito no público e non telo facendo o nómada polos diferentes escenarios locais, nun local con calidade acústica e con calidade visual onde poidamos ver e disfrutar da arte do nosos músicos.

Entender a crise...

Ao parecer está claro que na base desta crise financeira está a avaricia, a codicia e a estupidez... pero ao final o diñeiro de todos vai servir para arranxar as cousas. Queren entender o motivo desta crise? Neste vídeo explícase moi ben:

Unha cousa é falar, outra dar trigo

Nintendo vai sacar un novo xogo chamado Wii Music, onde utilizando a consola Wii, convírtese o salón da casa nunha academia de música onde se pode aprender a tocar un instrumento, dirixir unha orquestra, incluso compoñer música. Todo un alarde tecnolóxico que seguro fará pasar bos intres á nosa xuventude disfrutando coa música.
O que nos deixa abraiados é a falta de coherencia entre as declaracións da ministra de educación, que asistiu á presentación do xogo, e a súa política educativa. Estas son recollidas de El País: "Me decidí a venir aquí hoy para pedir a nuestros jóvenes que vivan la música. Para explicar a los padres que animen a sus hijos a utilizar las videoconsolas para aprender. Para animar a los profesores a utilizar aún más estos nuevos lenguajes en su labor docente".
As declaracións quedan moi bonitas e sintetizan unha mensaxe que compartimos, pero a realidade é que a política desta ministra e antecesores vai, dalgún xeito, polo camiño contrario: as horas de Música en ESO e Bacharelato sufriron un recorte importante. A vivir a música tamén se aprende nas aulas de música. Polo tanto, falar queda moi ben, pero, que facemos pola educación musical real do alumnado? Quitámoslle horas lectivas? Non aseguramos unha educación musical xeral para todo o alumnado?
Por outra banda, o contacto directo cos mestres e coas fontes sonoras; a riqueza desa vivencia educativa compartida cos compañeiros; a interpretación e creación musical en grupo; a utilización de instrumentos auténticos, non virtuais; a vivencia do son real... Todo isto e moito máis constitúe un conxunto de experiencias que a clase de música real aporta e que unha consola nunca poderá substituír.

Preguntas existenciais...

Por que os mesmos que cambiaron OFF e puxéronlle OUFF, agora crean FITO en lugar de FITOU? Ou é que unhas veces vivimos en Ourense e outras en Orense?

Máis conciencia cidadá, por favor...

Moito ten que cambiar a sensibilidade e a conciencia cidadá en moitas vilas e cidades da nosa terra. Cando un alcalde derruba un muro do século XVI para construír beirarrúas nun lugar onde non hai ningunha casa é porque dá máis votos facelas que protexer o patrimonio de todos, principalmente o do propio pobo. Noutras zonas de España, con máis cultura cidadá e máis aprezo polo seu e polos valores históricos que ao final dan prestixio e visitantes, isto sería impensable porque tal feito custaríalle unha chea de preciados sufraxios ao partido gobernante.
Gobernar nun concello non só é servir aos intereses da cada veciño, senón tamén aos intereses de todos, ao ben público. O labor dun dirixente non debe valorarse só polos metros de beirarrúas que constrúe, nin polos puntos de luz que se instalan, nin polos camiños e rúas que abra. Non só é iso. É algo máis. Sería tamén o coidado e a atención que lle merecen os servizos públicos no concello: a escola, o servizo sanitario, os transportes públicos. Habería que valorar ademais, como protexe, xestiona e promociona o patrimonio cultural e artístico que posúe o concello, como lle saca partido para o ben de todos os veciños... Porque non hai dúbida da enorme riqueza que neste eido temos na nosa terra e sería un xeito moi válido de aumentar as expectativas e a esperanza das persoas que viven no rural ao mesmo tempo que se sentirían máis ledos de pertencer a esa comunidade.

O noso apoio a Heitor Mera

Desde a nosa pequena fiestra ao mundo dixital, queremos apoiar a Heitor Mera, quen realizou a súa tese de doutoramento sobre a obra do poeta cangués Bernardino Graña en Galego e que a UNED, unha universidade pública española, non autoriza a súa lectura por non estar redactada nunha lingua oficial da CEE. O tribunal que a vai xulgar está formada por filólogos galegos.
É posible tal discriminación? A cousa ten o seu aquel. Permitiríase unha tese escrita e defendida en francés sobre un poeta galego que escribiu en Galego e non se permite na lingua nai do poeta, unha lingua oficial nun territorio da nación e, dalgún xeito, obxecto de estudo nese traballo. É evidente que a lei que regula isto non está acorde coa realidade plurilingüista española e que con diñeiro de todos, estase a discriminar a unha persoa que quere empregar a súa lingua. Ao parecer a Comisión de Doutorado do Departamento correspondente desa universidade tomou tal acordo. Agora temos que recordar que os órganos colexiados deben cumprir a lexislación actual e que debe haber outros estamentos que controlen e corrixan decisións que atenten contra a liberdade individual dun cidadán.
Con todo isto aplaudimos a Heitor Mera por loitar por un dereito de todos, a pesares de non ser examinado e dilatar no tempo, debido ao proceso administrativo que vai emprender, a consecución do seu seguro e máis que merecido título universitario. Sorte e conta coa nosa solidariedade.

Cambios de contedores...

En Ourense precisamos un cambio nos modelos de contedores. En primeiro lugar, porque están a meirande parte moi vellos. En segundo lugar, porque co seu pouco peso son branco doado para as gamberradas nocturnas. En terceiro lugar, porque algún modelo terá un deseño ben pensado para a estética, pero nada práctico. A quen se lle ocorreu pór esa boquiña tan pequena no contedor amarelo que ao levar unha bolsa grande chea de plásticos non entra e atasca? E que me din deses contedores azuis para papel cunha boca por onde un cartón algo ancho non entra? É que queren penalizar aos bos cidadáns que desexan contribuír a destruír un chisco menos o noso planeta e aburrilos con eses atrancos?
Contedores novos, xa. Ah! Fagan o favor, políticos do goberno municipal, de esixir á nova empresa de lixo a xeralización do reciclado a todos os recunchos do noso concello...

Un dos candidatos a presidente de EEUU...

Despois de escoitar as declaracións do candidato McCain sobre se se entrevistaría con Rodríguez Zapatero, podemos chegar á conclusión de que tal candidato confundiu nun primeiro momento a Zapatero con zapatista, en Mexico. A entrevistadora insistiulle dicindo que ela falaba de Europa, e o señor candidato repetiu que el se entrevistaría con dirixentes que teñan a democracia e os seus valores coma norte. Daquela podemos concluir que nese intre descoñecía a relación entre Zapatero e España, e España con EE.UU.
É posible que un "futuro" dirixente da primeira potencia mundial teña un coñecemento tan "amplo" e "extenso" do mundo que o rodea? Tal vez poida ser debido á actitude moi común allende o Atlántico de estarse mirando continuamente para o propio embigo? Cando se estuda Europa no sistema educativo estadounidense? Posiblemente se estude nun máster moi especializado, deses que agora estamos a importar no novo sistema universitario español en converxencia con Europa.
Nada. Esperemos que gañe o outro candidato. Alomenos semella o menos malo...

A Banda de Música do Paseo

A miña relación coa Banda de Música de Ourense vén de cando era neno. Cando empecei a estudar no Conservatorio de Ourense e o meu profesor era o mestre Pinilla, daquela director deste centro e director tamén da Banda, ía xunto con meu pai aos concertos que esta agrupación ofrecía no templete da Alameda ou nos soportais da Casa do Concello. Neses intres xa existía o problema de sempre: a eterna loita entre quen vai a escoitar e disfrutar da música e quen vai a charlar con música de fondo, co correspondente prexuizo aos outros. Era frecuente que a carón do templete se xuntase un grupo de melómanos con "abellouros", que por parellas, falaban a berros sobre o tempo, como estaba a vida, o resultado do partido da tele ou como lles foi na última feira.
Pola Banda pasaron máis directores: García Basoco, Segismundo, Nicanor e o actual. Houbo corporacións de todas as cores e diferentes alcaldes: Veiga Pombo, Tabarés, Cabezas ou Paco Rodríguez. E o maltrato á banda, aos propios músicos e, sobre todos, ás persoas que queren gozar da boa música, sobrevive e os organizadores perseveran neste grande erro.
Facer tocar á Banda de Música no medio do Paseo, ás 20:00 h., atrancando o paso aos viandantes, nun día laborable e, por tanto, frenético de actividade é unha tolería. Non ten sentido que o director faga grandes silencios no medio das obras como para pedir atención e respecto á música porque nun lugar público e aberto non se lle pode esixir iso a toda a xente. De nada serve pronunciar unhas verbas comentando algún detalle dalgunha composición, porque incluso as persoas que estaban ao pé da banda nin se enteraron.
A esencia da Banda de Música non está relacionada con tocar na rúa. A esencia é que interprete un programa musical variado para instrumentos de vento e percusión e que o seu traballo chegue nas mellores condicións aos oíntes, quen son os destinatarios de tal acontecemento artístico. Por tanto, hai que proporcionar un marco axeitado a tal fin. Poderían dicir os responsables de tal desaguisado que así se dá a coñecer a Banda porque se pon en contacto con público que non ten por costume acudir a este tipo de eventos. Para nós ,este é un argumento non válido. A forma de promocionar a Banda debería seguir outros vieiros. En primeiro lugar, empregar un lugar pechado estable para os concertos semanais ou quincenais. Actualmente tivo a Banda varias sedes: o Liceo, o Auditorio... Nós suxeririamos un recinto céntrico e cunha acústica marabillosa: o Teatro Principal. En segundo lugar, darlle publicidade suficiente aos concertos nos medios de comunicación locais. En terceiro lugar, confeccionar uns programas atractivos para dar información aos asistentes sobre os compositores e sobre as obras a escoitar. En cuarto lugar, ofrecer concertos didácticos ben pensados e coa colaboración dos mestres de música dos centros para escolares e xóvenes. En quinto lugar, que a agrupación colabore con outros estamentos musicais da cidade e concellos dos arredores: co Conservatorio, invitando, por exemplo, a músicos dos últimos cursos a interpretar obras solistas coa Banda; coa Banda de Barbadás, coa de Celanova... facendo certames. En sexto lugar, programando concertos monográficos de cando en vez segundo as datas relevantes na cidade. Por exemplo, por que cando é a semana do cine non se programa en colaboración co organismo organizador de dito evento un concerto monográfico sobre a música de cine?
Como ven hai moitos camiños para revitalizar e poñer ao día á Banda. Todo pasa por tratar con dignidade ao público e aos músicos. Ou pensan que os músicos disfrutan tocando entre un público ruidoso? Non é unha falta de respecto ao profesional? Tamén pasaría regularizando para sempre a situación administrativa da propia Banda. É unha asociación cultural que firma un convenio co Concello para ser considerada "municipal", xa que ten a obriga de intervir en determinados actos e dar un número fixo de concertos ao ano. Por que non se municipaliza? Ou para empezar, por que non se convoca unha praza de director como funcionario municipal?
Ao parecer houbo un cambio de goberno municipal, pero, no fondo, a situación semella estar na mesma situación que co anterior goberno. Para que queremos o cambio? A ver se os responsables de Cultura ou da Tenencia da Alcadía actúan, póñense as pilas, deixan de gabarse tanto e traballan, que falta traballo calado, que é moi efectivo.

A fortuna e a xente de ben...

O pasado mércores, día 10 de setembro, na edición de Ourense de La Voz de Galicia, aparecía un artigo titulado "La fortuna de la inspectora". Está firmado por Antón Feito, que non sabemos se o nome responde a unha persoa de carne e óso ou é o alcume xornalístico dalgún redactor local dese diario. Nel se glosa a figura dunha inspectora de educación que salvou a vida nun terrorífico accidente de coche, na mesma páxina podemos observar unha foto do estado final do vehículo. Non temos nada que dicir sobre o contido do artigo, aínda que pensamos que tanto halago en todos os eidos da vida se nos volva dun empalagoso esaxerado e case nos atrevemos a calificalo de repulsivo. Alá o firmante coas súas intencións...

Sen embargo, hai unha oración que nos deixa frío, nos escandaliza e nos move a escribir estas poucas palabras. Este é o contexto: "...Ella puede decir, como Beatriz Reyes (la directiva de Caixa Galicia que sobrevivió al accidente de Spanair): Soy afortunada, he vuelto a nacer. María Ester también. Ha sido afortunada, porque la fortuna siempre elige a la gente de bien..." O autor reparou un chisco no que está a dicir? Daríase conta unha vez lido e reflexionado o alcance e repercusións destas palabras? Son todas as persoas que sobreviven a un accidente xente de ben? Son todas as persoas que perecen nun accidente non merecedoras do calificativo xente de ben? Que terá que ver a fortuna ou sobrevivir a un accidente con ser ou non ser xente de ben? 

Unha vez un membro dunha secta díxonos: "As persoas que morren nos accidentes de tráfico fano a causa dos seus pecados..." E quedou tan pancho. No fondo, non soa semellante á frase anterior?

A polémica entre Cal e a Conselleira

Estamos a presenciar unha polémica entre David Cal e a Conselleira Ánxela Bugallo. O tema poden lelo no xornal. Pensamos que moitas veces os políticos queren acaparar ou arrimarse ao carro dos trunfos dos demais xa que reporta boa imaxe e implica moitos votos. Esta sería unha das conductas a modificar pola clase política para gañar credibilidade.
O tema está claro. Se a Conselleira di que entregou un cheque de 106.000 euros a David Cal e este di que lle envía o número de conta para que llos ingrese (é dicir, non llos deu aínda), a Conselleira está na obriga moral de ensinar no Parlamento, lugar onde fixo tales afirmacións, a copia do correspondente libramento de pago, que seguro estará por aí. De ser así, David Cal quedaría en moi mal lugar e perdería grande parte do respecto que nos merece, non como deportista senón como persoa íntegra que semella ser. En caso contrario, a Conselleira debería incluso pensar na dimisión por tentar manipular a realidade, faltar á verdade e enganar a todos.
De todos os xeitos queremos felicitar a David Cal por non calar e, se el non desexa que empreguen a súa figura politicamente, está no seu dereito en pedir que o deixen en paz, tranquilo e á marxe de calquera relación coa Conselleira e demais "troupe".

Un acerto...

A liña de autobuses urbanos nº 5, Reza-Ceboliño, chega desde o 1 de setembro ata preto da pasarela de Outariz. Así, posibilítase o achegamento de auguistas e demais cidadáns pola ribeira de Reza dende moitas zonas de Ourense, co conseguinte aforro en combustible e menor contaminación ao empregar menos o coche particular. Considerámolo persoalmente un acerto importante. Deste xeito, pódese coller o tren das termas ou esta liña para ir a esta zona balnearia. Agora só fai falla a colaboración cidadá e empregar dito servizo.
Moitos cidadáns teñen a comodidade e o egoísmo como norte na forma de desenvolverse neste mundo. O concello investiu cartos de todos na construcción dun bo aparcadoiro na mellor ou case única zona que hai nas antigas graveiras de Reza. Non se debería permitir o estacionamento de vehículos a eses "comodóns" que deixan o seu coche na beiravía da estrada xusto fronte á pasarela. A garda civil debería lembrarlles as normas de tráfico sancionando coa multa de rigor o aparcamento ilegal porque, sendo unha estrada onde os ciclistas teñen certas preferencias, están a dificultar a circulación e constitúen un perigo para a seguridade vial. Á disposición destas persoas hai un xenial aparcadoiro e sempre queda o uso do transporte público que lles convertirá en cidadáns solidarios e ecolóxicos.

Non é xusto...

Un erro moi grave pode acarrear consecuencias fatais para as persoas. Iso pode pasar en moitas profesións: a medicina, o ensino, a xustiza... Estes días ocorreu algo. De Dereito pouco entendemos, pero guíanos o sentido común. Incumprir unha obriga durante máis de dous anos, incumpremento que levou consigo a morte dunha personiña, por riba, disculparse de xeito pouco honroso tratando de escurrir o bulto e achacándollo á baixa dunha funcionaria só ten o castigo dunha multa de arredor de 1500 euros. Claro, o órgano instructor considera a falta grave, en vez de moi grave. Pode estar o órgano sancionador actuando inxustamente, ou interpretando de xeito corporativo os feitos? 3 -2, foi o resultado da votación. Noutros ámbitos funcionariais un acontecemento semellante con esas consecuencias acarrearía unha sanción maior: incoacción de expediente, suspensión de empleo e soldo e inhabilitación para o desempeño da función.
Está claro o que pensa a familia da víctima, e nós opinamos igual e solidarizámonos con ela. Algo fede neste tema. Esperemos que a fiscalía tome medidas e interpoña un recurso para revisar dita decisión.

Rúas pestilentes

O Concello de Ourense vai aprobar a primeiros de setembro unha nova ordenanza de limpeza. Nela aprecen as condutas que se consideran faltas, a tipificación das mesmas e as respectivas sancións. Parécenos moi ben, a ver se así se consigue que a nosa cidade sexa cada vez máis limpa e libre de cheiros.

Se vostedes camiñan un sábado ou un domingo á mañá polas rúas próximas á zona vella, máis en concreto pola zona dos viños, poden experimentar sensacións olorosas propias dun urinario que estivese moi concurrido a altas horas da madrugada. A rúa do Paxaro, ou preto da camisería que hai no inicio da rúa de Paz, case na Praza do Ferro, son lugares fedorentos. Vai haber policías locais a esas horas para sancionar como é merecente esas condutas? Déanse conta que entre os usuarios desas rúas figuran os turistas que, de seguir así esta situación, van levar unha impresión cheirífera da nosa cidade. Ademais de tomar medidas coercitivas contra os mexóns maleducados, sería moi saudable que ás mañanciñas baldearan esas rúas con mangueiras ou cun camión cisterna, apuntando con bo ollo ao sitio onde se xunta a fachada coa beirarrúa para sanear todo dun xeito apropiado e así disfrutar do noso casco vello sen malos cheiros. Oxalá!

Nova versión da pinza...?

A situación actual no Concello de Ourense semella tempos pasados. Lembramos aquela famosa pinza entre Aznar e Anguita para tentar afogar ao goberno de Felipe González. Aquí tamén temos a nosa propia versión. Sánchez Vidal e Enrique Novoa parecen ir collidos da man no famoso tema da licenza do balneario de Outariz (por certo, unión temporal incalificable nos argumentos) e tamén no proxecto "Ourense Verde"(BNG), refrito de nome do proxecto "Ourense cara a un novo milenio" do PP, aínda que a colocación do estadio de fútbol non sexa coincidente.
Agora que as eleccións autonómicas teñen un prazo de seis meses, esperamos que as augas volten ao seu cauce e a "normalidade" e o "sentidiño" se impoñan.

Con licenza ou... mellor sen ela

O pasado 8 de agosto inaugurou o Concello de Ourense unha nova instalación balnearia en Outariz cunha grande repercusión mediática na capital, na provincia e en Galicia. A Tenencia de Alcaldía é quen ten as competencias de termalismo.

Hoxe, enterámonos por boca do mesmo tenente-alcalde que a instalación balnearia carece de licenza municipal de apertura. O razonamento que aporta o político en cuestión, ademais cargado de toda a razón, é que non vai permitir que un empresario estea cunha obra rematada sen abrir porque hai un erro administrativo polo que se chega a tardar ata un ano en conseguir dita licenza.

Está claro. Cada un vai ao seu propio beneficio. Como a tenencia de alcaldía está detrás de todo isto, pois ábrese sen licenza e punto. Logo xa o resolverán outros. Semella con esta postura que aquí non deben ser todos os cidadáns iguais. Se o señor tenente de alcalde atopa un erro administrativo flagrante como é tardar un ou dous anos en conseguir a licenza de apertura, que o solucione primeiro, que lexisle e cambie a burocracia establecida e a simplifique e que esa solución sexa para todos. Coidamos que, neste intre, calquera instalación que estea esperando por esa licenza debería abrir igual que o fixo a instalación balnearia. Se levamos o argumento ata máis aló, calquera cidadán podería incluso edificar nun solar seu sen licenza aducindo que non pode seguir vivindo nas condicións actuais. Pero non, a legalidade é a salvagarda dos dereitos de todos e débese aplicar con igualdade. Os concelleiros que deberían ser o primeiros en cumplir a lexislación vixente parecen os primeiros en saltala.  Todas esas "panfletadas" e palabras bonitas que na campaña electoral se soltan de cumprimento da legalidade, de igualdade de oportunidades... quedan supeditadas á conveniencia político-electoral de cada momento, e a gobernar ou quedar na oposición. 

Menudo papel para as autoridades da Xunta de Galicia que viñeron a inaugurar o establecemento, foron copartícipes dunha ilegalidade. Que sucede se agora alguén ten un problema nesta instalación? Será o tenente de alcalde o único responsable?

Nós pensabamos que os tempos da chapuza no Concello de Ourense chegarían ao seu fin co cambio de goberno, pero a realidade é tozuda e dinos que non, que seguimos instalados nela.

Liña electrificada desaproveitada...

Estamos mergullados nunha crise económica importante causada basicamente polos prezos dos combustibles ademais da crise financeira. A administración fai campañas para que todos e todas sexamos máis eficientes no consumo de enerxía. Imaxino que as empresas tamén terán estas recomendacións como horizonte. Sen embargo, observamos comportamentos e prácticas pouco eficientes aquí en Ourense en determinadas empresas públicas de transporte. Estamos a falar de RENFE.

Entre Ourense e Vigo a liña ferroviaria está electrificada e por ela poden transitar locomotoras eléctricas. Galicia é unha potencia productora de enerxía hidroeléctrica. Pois fíxense no TALGO Madrid-Vigo ou viceversa. Desde hai anos, a rama de Ourense-Vigo ou Vigo-Ourense circula arrastrada por unha locomotora diesel que, pola tarde, desde unha hora antes á súa saída permanece esperando á composición de Madrid prendida, gastando e contaminando. Xa que hai que cambiar a locomotora, por que non se emprega unha eléctrica? Razóns económicas e ambientais hainas dabondo. 

O mesmo sucede con moitos mercancías que discorren pola liña Moforte-Vigo, electrificada, cun grande número de circulacións con locomotoras diesel.

Moitas grazas, señores xestores, son vostedes uns grandes derrochadores e contaminadores. Que honor!

Rectifica a concelleira

A concelleira de Cultura do Concello de Ourense rectifica. Ademais de gañar a repulsa de grande parte dos colectivos culturais da cidade foi desautorizada a súa convocatoria polo mesmísimo tenente-alcalde. Xa nos parecía que a cousa pintaba fea.
A verdade é que, ás veces, as excusas son dunha inxenuidade absoluta. Di que foi un erro de redacción. Esta xente, os políticos, nunca recoñecen con humildade, a secas, que se equivocan, como todos e todas nos equivocamos. Sempre querían dicir outra cousa. Outra disculpa habitual é que "os xornalistas interpretaron mal as miñas palabras".
A concelleira terá que revisar a competencia en redacción do seu funcionariado ou a súa propia. Cousa extraña que cometa un erro tan evidente unha profesional do ensino secundario.
Ás veces, escribimos realmente o que pensamos, pero logo dicimos que queriamos escribir todo o contrario. Tomen nota e apliquen esta máxima a este artigo.

A chantaxe... método infalible.

A concelleira de Cultura de Ourense enviou a diversas asociacións un escrito invitándoas á inauguración da exposición "Nación, liberdade e progreso". No mesmo escrito, o último parágrafo di textualmente: "A participación nas actividades organizadas pola Concellaría terase en conta á hora de repartir as axudas que desde este departamento se distribúen ás distintas asociacións da cidade".
Esta estratexia, que soa a chantaxe, para que un acto teña a audiencia necesaria, choca claramente coa segunda palabra do título da exposición, liberdade. Relacionar a asistencia a determinados actos coa posibilidade de recibir ou non unha subvención parece típico de posturas caciquís, esas que tanto o partido da concelleira critica e contra as que se quere erixir como adalid da súa desaparición... ou é que pretenden cambiar un sistema caciquil por outro? Esixir sumisión ao poder, fomentar o "lambecuísmo", non debería formar parte da práctica de goberno da esquerda.
Descubrimos claramente que a educación deixa fondas pegadas nos seres humanos e, aínda que se produzan cambios e a persoa evolucione por outros horizontes ben distintos, seguen existindo mecanismos fortemente arraigados que explican estes lapsus.

Sobre a Cabalgata de Reis en Ourense

Á concelleira de Cultura de Ourense:
Estimada Señora: Os nenas e as nenas son nenos e nenas, pero non son tontos nin tontas. Non se debería xogar ou pór en perigo a ilusión dos cativos e cativas. A súa idea podería ser aceptable no seu plantexamento, mais non na súa realización. Pola boca morre o peixe...