Nintendo vai sacar un novo xogo chamado Wii Music, onde utilizando a consola Wii, convírtese o salón da casa nunha academia de música onde se pode aprender a tocar un instrumento, dirixir unha orquestra, incluso compoñer música. Todo un alarde tecnolóxico que seguro fará pasar bos intres á nosa xuventude disfrutando coa música.
O que nos deixa abraiados é a falta de coherencia entre as declaracións da ministra de educación, que asistiu á presentación do xogo, e a súa política educativa. Estas son recollidas de El País: "Me decidí a venir aquí hoy para pedir a nuestros jóvenes que vivan la música. Para explicar a los padres que animen a sus hijos a utilizar las videoconsolas para aprender. Para animar a los profesores a utilizar aún más estos nuevos lenguajes en su labor docente".
As declaracións quedan moi bonitas e sintetizan unha mensaxe que compartimos, pero a realidade é que a política desta ministra e antecesores vai, dalgún xeito, polo camiño contrario: as horas de Música en ESO e Bacharelato sufriron un recorte importante. A vivir a música tamén se aprende nas aulas de música. Polo tanto, falar queda moi ben, pero, que facemos pola educación musical real do alumnado? Quitámoslle horas lectivas? Non aseguramos unha educación musical xeral para todo o alumnado?
Por outra banda, o contacto directo cos mestres e coas fontes sonoras; a riqueza desa vivencia educativa compartida cos compañeiros; a interpretación e creación musical en grupo; a utilización de instrumentos auténticos, non virtuais; a vivencia do son real... Todo isto e moito máis constitúe un conxunto de experiencias que a clase de música real aporta e que unha consola nunca poderá substituír.
O que nos deixa abraiados é a falta de coherencia entre as declaracións da ministra de educación, que asistiu á presentación do xogo, e a súa política educativa. Estas son recollidas de El País: "Me decidí a venir aquí hoy para pedir a nuestros jóvenes que vivan la música. Para explicar a los padres que animen a sus hijos a utilizar las videoconsolas para aprender. Para animar a los profesores a utilizar aún más estos nuevos lenguajes en su labor docente".
As declaracións quedan moi bonitas e sintetizan unha mensaxe que compartimos, pero a realidade é que a política desta ministra e antecesores vai, dalgún xeito, polo camiño contrario: as horas de Música en ESO e Bacharelato sufriron un recorte importante. A vivir a música tamén se aprende nas aulas de música. Polo tanto, falar queda moi ben, pero, que facemos pola educación musical real do alumnado? Quitámoslle horas lectivas? Non aseguramos unha educación musical xeral para todo o alumnado?
Por outra banda, o contacto directo cos mestres e coas fontes sonoras; a riqueza desa vivencia educativa compartida cos compañeiros; a interpretación e creación musical en grupo; a utilización de instrumentos auténticos, non virtuais; a vivencia do son real... Todo isto e moito máis constitúe un conxunto de experiencias que a clase de música real aporta e que unha consola nunca poderá substituír.
Ningún comentario:
Publicar un comentario