¿Para que serven os Consellos Escolares?

Cando chega a época das eleccións aos Consellos Escolares dos centros educativos, é frecuente escoitar aos políticos que dirixen a Administración Educativa "panexíricos" sobre a importancia da participación de todos os sectores nesas eleccións xa que o Consello Escolar é o órgano colexiado de goberno que controla democraticamente o discorrer do centro.
A realidade é ben diferente porque, moitas veces, é posible e frecuente chegar á conclusión de que os Consellos Escolares realmente non valen para nada. Sobre todo, cando a propia Administración Educativa revoca e rexeita acordos que non van en contra de ningunha lexislación, tomados democraticamente, en aras de criterios economicistas. Pensen neste exemplo real:
Un centro, que escolariza a alumnado de Infantil, Primaria e ESO, é dicir, alumnos desde 3 anos a 16 anos, ten un horario que o Consello Escolar considera que está a dificultar o rendemento académico dos alumnos porque a hora de entrada é as 10:30 h. e a hora de saída é ás 17:30 h, con dúas longas horas na hora de comer, que desperdicia as primeiras horas da mañá (alumnos de 4º da ESO entrando ás 10:30 h semella unha aberración), cando está demostrado que o rendemento é maior, acorda por unanimidade solicitar un cambio neste horario de xeito que se adiante a entrada e se reduza o recreo de comedor. Xa me dirán se non é razonable e pedagóxicamente fundamentada dita solicitude.
A contestación da Administración Educativa é que, co gallo de non gastar máis en transporte escolar, e previa consulta coa empresa de transportes (atención, fíxense ben quen condiciona a calidade dun centro rural, dito doutro xeito, fíxense ben quen manda) é imposible atender a petición formulada polo Consello Escolar.
De aquí dedúcese que o Consello Escolar non ten capacidade de decisión ningunha, polo tanto, non serve realmente para os fins que a lexislación lle asigna nas súas competencias.
Tamén se deduce, evidentemente, que as empresas de transporte condicionan máis do debido a vida dos centros educativos. E isto é así porque está claro que racionalizar o gasto é un obxectivo de calquera administración. Se un goberno di por activa e por pasiva que a Educación está dentro das súas prioridades, haberá que atender aquelas peticións que redunden nunha mellora da calidade educativa dos centros e, un horario "digno" para os alumnos é unha aspiración lóxica a atender. Igual non é tan importante subvencionar unidades en colexios concertados cando ao seu carón hai centros públicos valeiros. Ese diñeiro podería ser dirixido a outras partidas máis beneficiosas para todos. Se por outra banda, dícese que o goberno quere recuperar o rural, destinen presuposto para que a calidade dos centros rurais sexa a necesaria, así se porán condicións axeitadas para que se fixe poboación.
Para rematar. Gustaríanos que a política educativa dunha consellería fora desenvolvida por políticos, cos seus criterios, entre os cales non deberían estar ausentes razóns pedagóxicas, e non condicionada por determinados grupos de presión que só buscan o seu interese.