Un dos candidatos a presidente de EEUU...

Despois de escoitar as declaracións do candidato McCain sobre se se entrevistaría con Rodríguez Zapatero, podemos chegar á conclusión de que tal candidato confundiu nun primeiro momento a Zapatero con zapatista, en Mexico. A entrevistadora insistiulle dicindo que ela falaba de Europa, e o señor candidato repetiu que el se entrevistaría con dirixentes que teñan a democracia e os seus valores coma norte. Daquela podemos concluir que nese intre descoñecía a relación entre Zapatero e España, e España con EE.UU.
É posible que un "futuro" dirixente da primeira potencia mundial teña un coñecemento tan "amplo" e "extenso" do mundo que o rodea? Tal vez poida ser debido á actitude moi común allende o Atlántico de estarse mirando continuamente para o propio embigo? Cando se estuda Europa no sistema educativo estadounidense? Posiblemente se estude nun máster moi especializado, deses que agora estamos a importar no novo sistema universitario español en converxencia con Europa.
Nada. Esperemos que gañe o outro candidato. Alomenos semella o menos malo...

A Banda de Música do Paseo

A miña relación coa Banda de Música de Ourense vén de cando era neno. Cando empecei a estudar no Conservatorio de Ourense e o meu profesor era o mestre Pinilla, daquela director deste centro e director tamén da Banda, ía xunto con meu pai aos concertos que esta agrupación ofrecía no templete da Alameda ou nos soportais da Casa do Concello. Neses intres xa existía o problema de sempre: a eterna loita entre quen vai a escoitar e disfrutar da música e quen vai a charlar con música de fondo, co correspondente prexuizo aos outros. Era frecuente que a carón do templete se xuntase un grupo de melómanos con "abellouros", que por parellas, falaban a berros sobre o tempo, como estaba a vida, o resultado do partido da tele ou como lles foi na última feira.
Pola Banda pasaron máis directores: García Basoco, Segismundo, Nicanor e o actual. Houbo corporacións de todas as cores e diferentes alcaldes: Veiga Pombo, Tabarés, Cabezas ou Paco Rodríguez. E o maltrato á banda, aos propios músicos e, sobre todos, ás persoas que queren gozar da boa música, sobrevive e os organizadores perseveran neste grande erro.
Facer tocar á Banda de Música no medio do Paseo, ás 20:00 h., atrancando o paso aos viandantes, nun día laborable e, por tanto, frenético de actividade é unha tolería. Non ten sentido que o director faga grandes silencios no medio das obras como para pedir atención e respecto á música porque nun lugar público e aberto non se lle pode esixir iso a toda a xente. De nada serve pronunciar unhas verbas comentando algún detalle dalgunha composición, porque incluso as persoas que estaban ao pé da banda nin se enteraron.
A esencia da Banda de Música non está relacionada con tocar na rúa. A esencia é que interprete un programa musical variado para instrumentos de vento e percusión e que o seu traballo chegue nas mellores condicións aos oíntes, quen son os destinatarios de tal acontecemento artístico. Por tanto, hai que proporcionar un marco axeitado a tal fin. Poderían dicir os responsables de tal desaguisado que así se dá a coñecer a Banda porque se pon en contacto con público que non ten por costume acudir a este tipo de eventos. Para nós ,este é un argumento non válido. A forma de promocionar a Banda debería seguir outros vieiros. En primeiro lugar, empregar un lugar pechado estable para os concertos semanais ou quincenais. Actualmente tivo a Banda varias sedes: o Liceo, o Auditorio... Nós suxeririamos un recinto céntrico e cunha acústica marabillosa: o Teatro Principal. En segundo lugar, darlle publicidade suficiente aos concertos nos medios de comunicación locais. En terceiro lugar, confeccionar uns programas atractivos para dar información aos asistentes sobre os compositores e sobre as obras a escoitar. En cuarto lugar, ofrecer concertos didácticos ben pensados e coa colaboración dos mestres de música dos centros para escolares e xóvenes. En quinto lugar, que a agrupación colabore con outros estamentos musicais da cidade e concellos dos arredores: co Conservatorio, invitando, por exemplo, a músicos dos últimos cursos a interpretar obras solistas coa Banda; coa Banda de Barbadás, coa de Celanova... facendo certames. En sexto lugar, programando concertos monográficos de cando en vez segundo as datas relevantes na cidade. Por exemplo, por que cando é a semana do cine non se programa en colaboración co organismo organizador de dito evento un concerto monográfico sobre a música de cine?
Como ven hai moitos camiños para revitalizar e poñer ao día á Banda. Todo pasa por tratar con dignidade ao público e aos músicos. Ou pensan que os músicos disfrutan tocando entre un público ruidoso? Non é unha falta de respecto ao profesional? Tamén pasaría regularizando para sempre a situación administrativa da propia Banda. É unha asociación cultural que firma un convenio co Concello para ser considerada "municipal", xa que ten a obriga de intervir en determinados actos e dar un número fixo de concertos ao ano. Por que non se municipaliza? Ou para empezar, por que non se convoca unha praza de director como funcionario municipal?
Ao parecer houbo un cambio de goberno municipal, pero, no fondo, a situación semella estar na mesma situación que co anterior goberno. Para que queremos o cambio? A ver se os responsables de Cultura ou da Tenencia da Alcadía actúan, póñense as pilas, deixan de gabarse tanto e traballan, que falta traballo calado, que é moi efectivo.

A fortuna e a xente de ben...

O pasado mércores, día 10 de setembro, na edición de Ourense de La Voz de Galicia, aparecía un artigo titulado "La fortuna de la inspectora". Está firmado por Antón Feito, que non sabemos se o nome responde a unha persoa de carne e óso ou é o alcume xornalístico dalgún redactor local dese diario. Nel se glosa a figura dunha inspectora de educación que salvou a vida nun terrorífico accidente de coche, na mesma páxina podemos observar unha foto do estado final do vehículo. Non temos nada que dicir sobre o contido do artigo, aínda que pensamos que tanto halago en todos os eidos da vida se nos volva dun empalagoso esaxerado e case nos atrevemos a calificalo de repulsivo. Alá o firmante coas súas intencións...

Sen embargo, hai unha oración que nos deixa frío, nos escandaliza e nos move a escribir estas poucas palabras. Este é o contexto: "...Ella puede decir, como Beatriz Reyes (la directiva de Caixa Galicia que sobrevivió al accidente de Spanair): Soy afortunada, he vuelto a nacer. María Ester también. Ha sido afortunada, porque la fortuna siempre elige a la gente de bien..." O autor reparou un chisco no que está a dicir? Daríase conta unha vez lido e reflexionado o alcance e repercusións destas palabras? Son todas as persoas que sobreviven a un accidente xente de ben? Son todas as persoas que perecen nun accidente non merecedoras do calificativo xente de ben? Que terá que ver a fortuna ou sobrevivir a un accidente con ser ou non ser xente de ben? 

Unha vez un membro dunha secta díxonos: "As persoas que morren nos accidentes de tráfico fano a causa dos seus pecados..." E quedou tan pancho. No fondo, non soa semellante á frase anterior?

A polémica entre Cal e a Conselleira

Estamos a presenciar unha polémica entre David Cal e a Conselleira Ánxela Bugallo. O tema poden lelo no xornal. Pensamos que moitas veces os políticos queren acaparar ou arrimarse ao carro dos trunfos dos demais xa que reporta boa imaxe e implica moitos votos. Esta sería unha das conductas a modificar pola clase política para gañar credibilidade.
O tema está claro. Se a Conselleira di que entregou un cheque de 106.000 euros a David Cal e este di que lle envía o número de conta para que llos ingrese (é dicir, non llos deu aínda), a Conselleira está na obriga moral de ensinar no Parlamento, lugar onde fixo tales afirmacións, a copia do correspondente libramento de pago, que seguro estará por aí. De ser así, David Cal quedaría en moi mal lugar e perdería grande parte do respecto que nos merece, non como deportista senón como persoa íntegra que semella ser. En caso contrario, a Conselleira debería incluso pensar na dimisión por tentar manipular a realidade, faltar á verdade e enganar a todos.
De todos os xeitos queremos felicitar a David Cal por non calar e, se el non desexa que empreguen a súa figura politicamente, está no seu dereito en pedir que o deixen en paz, tranquilo e á marxe de calquera relación coa Conselleira e demais "troupe".

Un acerto...

A liña de autobuses urbanos nº 5, Reza-Ceboliño, chega desde o 1 de setembro ata preto da pasarela de Outariz. Así, posibilítase o achegamento de auguistas e demais cidadáns pola ribeira de Reza dende moitas zonas de Ourense, co conseguinte aforro en combustible e menor contaminación ao empregar menos o coche particular. Considerámolo persoalmente un acerto importante. Deste xeito, pódese coller o tren das termas ou esta liña para ir a esta zona balnearia. Agora só fai falla a colaboración cidadá e empregar dito servizo.
Moitos cidadáns teñen a comodidade e o egoísmo como norte na forma de desenvolverse neste mundo. O concello investiu cartos de todos na construcción dun bo aparcadoiro na mellor ou case única zona que hai nas antigas graveiras de Reza. Non se debería permitir o estacionamento de vehículos a eses "comodóns" que deixan o seu coche na beiravía da estrada xusto fronte á pasarela. A garda civil debería lembrarlles as normas de tráfico sancionando coa multa de rigor o aparcamento ilegal porque, sendo unha estrada onde os ciclistas teñen certas preferencias, están a dificultar a circulación e constitúen un perigo para a seguridade vial. Á disposición destas persoas hai un xenial aparcadoiro e sempre queda o uso do transporte público que lles convertirá en cidadáns solidarios e ecolóxicos.

Non é xusto...

Un erro moi grave pode acarrear consecuencias fatais para as persoas. Iso pode pasar en moitas profesións: a medicina, o ensino, a xustiza... Estes días ocorreu algo. De Dereito pouco entendemos, pero guíanos o sentido común. Incumprir unha obriga durante máis de dous anos, incumpremento que levou consigo a morte dunha personiña, por riba, disculparse de xeito pouco honroso tratando de escurrir o bulto e achacándollo á baixa dunha funcionaria só ten o castigo dunha multa de arredor de 1500 euros. Claro, o órgano instructor considera a falta grave, en vez de moi grave. Pode estar o órgano sancionador actuando inxustamente, ou interpretando de xeito corporativo os feitos? 3 -2, foi o resultado da votación. Noutros ámbitos funcionariais un acontecemento semellante con esas consecuencias acarrearía unha sanción maior: incoacción de expediente, suspensión de empleo e soldo e inhabilitación para o desempeño da función.
Está claro o que pensa a familia da víctima, e nós opinamos igual e solidarizámonos con ela. Algo fede neste tema. Esperemos que a fiscalía tome medidas e interpoña un recurso para revisar dita decisión.